เหตุ​ ๓

[๘๓] เหตุ ๓​ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
     อโลภะ อโทสะ อโมหะ

 [๔๗] อโลภะ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
     การไม่โลภ กิริยาที่ไม่โลภ ความไม่โลภ การไม่กำหนัด กิริยาที่ไม่กำหนัด
ความไม่กำหนัด ความไม่เพ่งเล็ง กุศลมูลคือความไม่โลภ ในสมัยนั้น อันใด
นี้ชื่อว่า อโลภะ​ มีในสมัยนั้น.
 [๔๘] อโทสะ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
     การไม่คิดประทุษร้าย กิริยาที่ไม่คิดประทุษร้าย ความไม่คิดประทุษร้าย
ความไม่พยาบาท​ ความไม่คิดเบียดเบียน กุศลมูลคือความไม่คิดประทุษร้าย
ในสมัยนั้น อันใด
นี้ชื่อว่า อโทสะ​ มีในสมัยนั้น.
 [๔๙] อโมหะ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
     ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ความวิจัย
ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม
ความกำหนดหมาย​ ความเข้าไปกำหนด
ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้
ภาวะที่ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียด
ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวญ ปัญญาเหมือนแผ่นดิน
ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส
ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ​ ปัญญาเหมือนศาตรา
ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือปัญญา ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง
ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ
กุศลมูลคือ​ อโมหะ ในสมัยนั้น อันใด
นี้ชื่อว่า อโมหะ มีในสมัยนั้น.
สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า เหตุ ๓ มีในสมัยนั้น.